Moestuin Groeiend Geluk(t) week 3 – 2025
4 mei 2025
De derde update van Moestuin Groeiend Geluk(t) week 3 – 2025 is er weer! En zoals altijd: er ging iets dood, er kwam iets nieuws bij en ik had een lichte mentale crisis in de bouwmarkt. Kortom: een week zoals je ‘m in de moestuin kunt verwachten.
Alles behalve een bonenfeest
We beginnen deze week met verdrietig nieuws: op drie sperzieboonplantjes na heeft de rest het loodje gelegd. Hoe? Geen idee. Ik geef ze water, ze staan in de kas (buiten), en ik praat soms zelfs tegen ze. Maar blijkbaar is dat nog niet genoeg. Ze leven nog… voor nu. Misschien moet ik toch iets meer doen dan hopen op een wonder.
De moestuin blijft nog even undercover
Hoewel ik optimistisch, na zo’n week met heerlijk weer, dacht dat het ’s nachts wel niet meer zo koud zou worden, voorspellen ze deze week toch weer nachttemperaturen rond de 6 graden. En dus ligt het worteldoek nog steeds als een beschermend dekentje over de grote moestuinbak. Alles op zijn tijd – zelfs de slakken moeten wachten.
Plantjesdag: waarom moeilijk doen als het makkelijk kan?
Afgelopen zaterdag was het Plantjesdag bij de biologische boerderij om de hoek. En eerlijk: had ik dit eerder geweten, dan had ik misschien niet álles zelf opgekweekt. Want ja, zaadjes zien ontkiemen is magisch, maar dat verspenen? Dat is gewoon werk. Op die markt stonden prachtige, flinke plantjes. En 25 stuks voor € 10,00… ik bedoel, hallo! Volgend jaar: deels zelf zaaien, deels gewoon slim inkopen bij de buurtboer.
En toen was daar… de minikas
Omdat ik twee (iets te vroeg gekochte) tomatenplanten niet buiten durfde zetten, besloot ik zelf een minikas te bouwen. Met drie elektrabuizen van 55 cent per stuk, bouwfolie (€ 15,75) en veerklemmen (€ 4,50) kwam ik uit op een totaal van € 21,35 voor mijn doe-het-zelf-kastunnel. Overdag haal ik het folie eraf voor wat zon, ‘s nachts zit het veilig dicht.
Slakkenalarm: bramentakken to the rescue
En dan de slakken. Die sluwe slijmballen denken weer feest te komen vieren dit seizoen, maar ik ben ze voor. Tijdens een fietstochtje zag ik bramentakken over het fietspad hangen en ik dacht: dit is het moment. De volgende dag gewapend met knipschaar terug, en voilà – ik heb mijn eigen prikkelige barrière. Slakken houden niet van stekels, dus ik leg de takken rond de stekjes. In combinatie met het koperband hoop ik zo diervriendelijk én effectief mijn plantjes te beschermen.
Twijfel, altijd twijfel
Gaan de plantjes er komende week in of wacht ik nog heel even? De twijfels zijn groot, de zin nog groter. Maar als het me lukt om die tomaten, prei, broccoli en meloen veilig buiten te krijgen, is dat pas écht groeiend geluk(t). Wordt vervolgd!
