Vegan en een kinderwens
24 april 2023
Vanaf de puberteit wist ik het: ik wilde rond mijn 25e levensjaar moeder worden en het liefst van drie kinderen. Ik fantaseerde over een compleet gezin. Toen ik in 2017 vegan werd, vervloog mijn kinderwens als sneeuw voor de zon. Wilde ik nog wel een kind op deze wereld? In deze maatschappij? En zie nu, ik ben zwanger. Wat is er veranderd is de tussentijd?
Altijd op de hoogte van de vegan aanbiedingen en nieuwste producten?
Vegan en een kinderwens
Laat ik beginnen bij het moment waarop ik mijn kinderwens vaarwel zei. In 2017 zag ik de verschrikkelijke undercover beelden van Animal Rights op het RTL nieuws. Er ging er een nieuwe wereld voor mij open. Een wereld vol boosheid, frustratie en machteloosheid. Ik had het ene shockerende bericht nog niet verwerkt of kwam het volgende bericht al tegen. Uiteenlopend van de vreselijke vleesindustrie tot de ei- en zuivelindustrie.
Hoewel het feitelijk geen nieuws voor me moest zijn, merkte ik dat mijn gemoedstoestand erdoor beïnvloed werd. Ik had aanzienlijk minder vertrouwen in de mensheid en in het ‘systeem’. Wanneer je eenmaal informatie begint te lezen over veganisme is het bijna onmogelijk om de koppeling naar het klimaat niet te maken. Ik heb nachten wakker gelegen over klimaatverandering en of ik dit leven nog zou overleven.
Vertrouwen in de mensheid was weg
Ik zat vol vragen. Hoe konden zoveel mensen hun ogen sluiten voor al dat dierenleed? Voor de klimaatverandering? Als ik dit al zwaar vond, waarom zou ik dat een nieuw mens op deze wereld aan doen? Waarom zag niemand de urgente van gedragsverandering in? Het antwoord was makkelijk terug te vinden in mijn eigen gedrag. Ik deed namelijk 27 jaar niets anders.
Sinds mijn studie biologie wist ik dondersgoed hoe slecht het gebruik van dierlijke producten was en de impact op de aarde daarvan. En toch bleef ik vlees eten. Ik besefte me ook dat als ik mijn gedrag kon veranderen, dan konden anderen dat ook!
Daarnaast speelde een persoonlijk argument mee en dat was dat ik het vertrouwen in mensen grotendeels kwijt was geraakt. Of nou ja, op het gebied van de liefde dan. Vanuit huis heb ik niet het voorbeeld gekregen van een liefdevolle relatie. Wat doorsijpelde naar een giftige relatie in mijn jaren als twintiger.
Totdat ik mijn huidige vriend leerde kennen (2019). Hij stroomt over van liefde. De eerste periode van ons datingsavontuur dacht ik wel eens: ‘wanneer komt nu de ware man naar boven? Dit kan toch niet ‘echt’ zijn? Hoe lang houdt hij dit toneelstukje nog vol?’ En nu ruim vier jaar later stroomt hij nog steeds over van liefde. Het bestaat! Liefde bestaat!
En al die wereldproblematiek dan?
Kan één man die overstroomt van liefde alle wereldproblematiek wegtoveren? Het antwoord is simpel: nee dat kan hij niet. Wanneer ik terug kijk in de geschiedenis is wereldproblematiek van alle tijden. Denk aan de tweede wereldoorlog (1940-1945), watersnoodramp (1953), kernramp van Tsjernobyl (1983), aanslag op de twin Towers (2001), economische crisis (2008), kernramp van Fukushima (2011), coronacrisis (2020) en ga zo maar door.
In 1979 concludeerde het KNMI dat dat er zeer sterke aanwijzingen waren voor klimaatverandering door de toenemende CO2 in de lucht. Ruim 40 jaar later zijn die berichten niet veranderd. Wel zie je een toenemende mate van bewustzijn en steeds meer mensen maken bewustere keuzes. Helaas laat het dagelijkse nieuws vaak weinig van dit soort goede berichten voorbij komen. Het nieuws is immers gebaat bij veel lezers/ clickbaits en die zijn er meer bij negatieve nieuwsberichten.
Angst is een slechte raadgever. Wat wel een goede raadgever is, is liefde. En laat ik een relatie hebben met een geweldige man. Tijdens ons gesprek hierover kwam de volgende uitspraak bij mij binnen. ‘De wereldproblematiek stopt niet, dat is van alle tijden. Wat wij wel kunnen is een plek, een thuis maken die liefdevol en veilig is. Waar we elkaar lief hebben, plezier hebben en verbinding hebben.’ Ik kon niets anders dan hem gelijk geven.
De toekomst
We kunnen niet in de toekomst kijken. We kunnen voorspellingen doen op basis van (reken)modellen en wetenschappelijk onderzoek. Of het daadwerkelijk zo verschrikkelijk wordt, als er nu soms in het nieuws staat, we gaan het meemaken. Ik bagatelliseer het niet, natuurlijk weet ik dat er dringend gedragsverandering nodig is.
Daarnaast kan ik niet bepalen hoeveel invloed de vleesindustrie en klimaatverandering dat op de gemoedstoestand van een ander heeft. Er zijn mensen die zich er helemaal niet druk om maken en er weinig om geven.
Door te kijken naar mijn eigen invloed en de invloed die ik op anderen heb, probeer ik het positieve van het leven in te zien. De generatie van nu staat al heel anders in het leven dan mijn generatie. Dat is hoopvol.
Het boek van Jane Goodall heeft me geholpen om de positieve berichten meer aandacht te geven. Absoluut een aanrader om te lezen.
Klik hier voor het boek: Jane Goodall: Het boek van hoop
Dit is mijn verhaal over vegan en een kinderwens. Misschien herken je jezelf wel in dit verhaal. Misschien heeft het je geholpen wat inzicht te krijgen in jouw/jullie keuze voor een kinderwens. Ik ben me er bewust van dat dit voor iedereen anders is. Ik respecteer jouw keuze en jouw verhaal, zoals ik hoop dat je dit ook van mijn verhaal zult doen.
